troche o filmie the dilemma of desire

Powiedzieć, że "Rozterki pożądania" mówią o łechtaczce, więc nic nie powiedzieć. Choć centrum dokumentu zajmuje narząd płciowy, którego nazwy nie wolno publicznie wymawiać, to oprócz ekstraktu z tak poprowadzonej lekcji biologii dostajemy polifoniczny artykuł o narzędziu zdobywania władzy, stymulatorze wyobraźni, znaku czasów, papierku lakmusowym ludzkiej obyczajowości oraz źródle przyjemności, głowy również energii. Po seansie aż dziwo bierze, że tak również mamy nadzieję odpalić tę informacyjną bombę. Właśnie głód rozmowy o łechtaczce i przyległościach jest naczelną motywacją odpowiadającej za całe przedsięwzięcie Marii Finitzo.

Podobny głód doskwiera jej bohaterkom. Poznajemy biolożkę badającą wpływ płci na zaburzenia neurologiczne, projektantkę ekskluzywnych gadżetów erotycznych dla osób, kulturoznawczynię interesującą się historią wstydu oraz satysfakcji seksualnej, artystkę wizualną tworzącą na gruncie kobiecą rozkosz. Ich długie zajęcie w obalanie stereotypów na temat swojego mięsa również uczucia przeplatają historie kilku dziewczyn: feministki-striptizerki z katolickiej rodziny, dochodzącej swoje ciało poetki, pakistańskiej muzułmanki po rozwodzie czy stand-uperki na co dzień działającej w fachu zdominowanym przez klientów. Doświadczenie vs dojrzewanie; zarabianie na własnych warunkach vs wypracowywanie samoświadomości – to połączenia proste, proste oraz dokładnie wkomponowane w ścisłą tkankę filmu. Mikroskala służy amerykańskiej (lecz umówmy się, nie tylko amerykańskiej) skali makro, oraz brak pruderii, narracyjny luz i szacunek i empatia dla bohaterek odznaczają się pogodzić ze społecznym zaangażowaniem reżyserki.

Ciekawy stanowi obecny melanż krwi i młodzieży, głów oraz wyznań, stresów również zaangażowań. Jeśli planowaliśmy jednak narzekać na strategię tożsamości tudzież polityczną poprawność reżyserki, kolejne bohaterki zaraz zbiją was z tropu. Żadnej spośród nich nie sposób bowiem odmówić umiejętności samostanowienia i samorealizacji. Żadna nie domaga się współczucia. Każda przemawia za siebie, a wszystkie mówią jednym głosem. Owa różnorodność ma sens, bo unaocznia to, co wspólne, pokazując, że osobą można być na morze sposobów.

Ustami i wzorem swoich bohaterek Finitzo pokrótce ukazuje relacje między mięsem i kontrolą, to, jak metoda również nauka wpływają na seksualność i na język, jakim o niej radzimy, i to, jak wiele mitów oraz kłamstw na punkt kobiet konserwuje debata publiczna (z środowiskami na czele). Dużo tego. Może dlatego wynika intensywność walki bohaterek nie tylko o prawdę, ale najpierw, po prostu, o możliwość zabrania głosu. Z wieków łechtaczkowe tabu – rozpocząwszy od podręczników anatomii, przez szkolną edukację (czyli jej brak), przechodząc na środowiskach społecznościowych – podkłada nogę kobietom. Skoro przy nogach jesteśmy: wiedzieliście, że pracownik postawił stopę na Miesiącu trzy dekady przed wyodrębnieniem anatomii całej łechtaczki?

Gdy dają o sobie znać podobne paradoksy i kurioza, wtedy oddziaływanie "Rozterek pożądania" jest najtrwalsze. Najsłabsze, gdy do łańcuszka kontekstów wnika chaos: niektórych poruszonych materiałów ze świecą ponownie szukać, o pewnych bohaterkach się zapomina. Na boku pojawia się Donald Trump, figura męskiej drapieżności i bodziec do wykrzyczenia gniewu solidarności. Wtedy (lecz dopiero to) film trąci motywacyjnym banałem. Dyskutować też można nad brakiem walki z konserwatywnym przeciwnikiem czy męską przyjemnością.

Nieco naddatkowa całość pośrednio mówi a o aktualnym, jak wiele jako społeczeństwa (amerykańskie, polskie) dotychczas nie obgadaliśmy również ile pracy także przed nami. W końca, gdzie edukacja seksualna wywołuje zgorszenie, próbujące wypełnić błąd w hodowli również osobie "Rozterki pożądania" mogą zawierać cudownie wyzwalające właściwości. Dla własnych dokument będzie służył raczej jak kropla – drążąca skałę w ruchu festiwalowym, lecz daleka od mainstreamu rozmów o kobiecej przyjemności. Tak czy inaczej, penisokracji dziękujemy, przyszedł czas łechtaczek. filmy online vizjer